Ερευνητές της Σχολής Εφαρμοσμένων Επιστημών και Μηχανικής του Πανεπιστημίου του Τορόντο χρησιμοποίησαν την τεχνητή νοημοσύνη για να σχεδιάσουν νανοϋλικό που έχει την αντοχή του ανθρακούχου χάλυβα αλλά την ελαφρότητα του φελιζόλ.
Σε μια νέα εργασία που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Advanced Materials, η ομάδα ερευνητών περιγράφει πώς κατασκεύασε νανοϋλικά με ιδιότητες που προσφέρουν έναν συνδυασμό εξαιρετικής αντοχής, μικρού βάρους, και προσαρμοστικότητας. Τα ευρήματά της θα μπορούσαν να ωφελήσουν ένα ευρύ φάσμα βιομηχανιών, από την αυτοκινητοβιομηχανία έως την αεροδιαστημική.
Τα νανοϋλικά είναι κατασκευασμένα από μικροσκοπικά δομικά στοιχεία ή επαναλαμβανόμενες μονάδες μεγέθους μερικών εκατοντάδων νανομέτρων – θα χρειάζονταν περισσότερα από 100 από αυτά, τοποθετημένα σε μια σειρά, για να φτάσουν το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας. Αυτά τα δομικά στοιχεία, τα οποία στην προκειμένη περίπτωση αποτελούνται από άνθρακα, διατάσσονται σε πολύπλοκες τρισδιάστατες δομές που ονομάζονται νανοπλέγματα.
Γιατί χρειάστηκε η μηχανική μάθηση
«Ωστόσο, τα τυποποιημένα σχήματα και οι γεωμετρίες νανοπλέγματος που χρησιμοποιούνται τείνουν να έχουν αιχμηρές διασταυρώσεις και γωνίες, γεγονός που οδηγεί στο πρόβλημα των συγκεντρώσεων τάσης και την πρόωρη θραύση των υλικών. Συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι ένα πρόβλημα που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η μηχανική μάθηση», εξηγεί στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου του Τορόντο ο καθηγητής Peter Serles, εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου